Cemaatle kılınan teravihler cennette bir kutlamadır da tek başımıza kıldıklarımız nedir? Onlar da büyük bir şölende davet sahibinin sizi bir has odaya almasıdır. Dışarıdaki şölene içerde devam etmektir. Halvettir. Onun da tadına doyulmaz. Bir kere kıyamda istediğin kadar uzun uzun okuyabilirsin. Genelde surelerin bitişindeki ihtişama denk gelen boyun eğişlerde kendine gelene kadar kalabilir, Rabbinle bu halvet halinde O'nun ayaklarına kapanırcasına yakınlaştığın secdeleri dilediğince uzatabilirsin. Bir Miraç coşkusu yaşatan namazı Miraç’taki selamlama konuşmasıyla tamamlarsın. Rabbimizin Hatemü’l Enbiyayı ve O’nun da Rabbini selamlayışını ve bunu yaparken bizi de araya katıverişini (otururken okunan tahiyyat budur) yâd edersin.

Teravih namazı hakkında, sekiz miydi, yirmi miydi, sünnet miydi, bidat mıydı tartışmaları yapıladursun özünde o bir ikramdır. Adı üstünde bizi rahatlatır. Uzun süren bir açlığın arkasından nefisler hazların peşine düşmek üzereyken o imdada yetişip ruhu kanatlandırır.

Orucun sayısız faydaları, hikmetleri var. Beden sağlığımıza, ruhumuza, empati yeteneğimizi geliştirerek sosyal dayanışmaya sağladığı katkılar tartışılmaz. Ben bugün size farklı bir yararından söz etmek istiyorum; kendimizi disiplin altına almaya yardım etmesinden.

Yetişme çağlarında çocukları olan dostlarımız Ramazan girerken ne yapsak da çocuklarda bir farkındalık oluştursak ve Ramazan'ı sevdirsek telaşına kapılıyorlar. Bizlere de bu minvalde akıl soruyorlar. 

Rabbimiz orucun farziyetini anlatan Bakara Suresi 183. ayet-i kerimenin sonunda (diğer bazı konularda da yaptığı gibi) bu emrin hikmetini açıklar. Elmalılı'nın ifadesiyle bu hikmet şudur: " Ey iman edenler sizden öncekilere farz kılındığı gibi size de oruç farz kılındı ki onun sayesinde nefsinize ve şehvetlerinize hâkim olma melekesini elde ederek her türlü manevi tehlikelerden sakınıp takva mertebesine erebilesiniz." 

Bugün sizlerle Feyza Şahin Hanım'ın Ramazan hakkındaki duygularını ifade ettiği bir yazısını özet olarak paylaşacağım. Kendisi çok isabetli bir benzetmeyle Ramazan ayını savaşlarla dolu bir dünyadaki güvenli bölgelere, kendisini de bu bölgede kalmak isteyen bir mülteciye benzetiyor.

Evveli rahmet, ortası mağfiret, sonu cehennemden azad olan Ramazan ne kadar da namazın kıyamına, rükûuna ve secdesine benzer. Ramazan geldiğinde paçalarımızı sıyırıp ibadete sıvandık. Namaza başlarken kıyama durmak gibi. Her inanan kendi halince yaptı bunu. Aynen her namaza duranın kendi haline göre bir kıyama doğruluşu olduğu gibi. Her şeyi kuşatan rahmetin kapısında aç, susuz, uykusuz okumalara, yakarışlara durduk. Rahmetinle kuşat bizi Allah’ım!

Ricamız üzerine Ramazan'a dair duygularını kaleme alan dostlarımızdan biri de sevgili Ayşe Şebnem Yeşilkaya dostumuz. Ramazan mutluluğumuzu kelebeklerin bahar sevincine, hayır ve hizmet coşkumuzu kelebeklerin çiçekten çiceğe uçuşmasına, incelen ruhlarımızı kelebek zarafetine benzetirken ne yazık sonlarına çabucak geliverdiğimiz bu saadet mevsiminin geçiciliğini de kelebeğin kısacık ömrüne kıyas edivermiş. 

Hilali gördüm lacivert gecenin semasında, bayrağın kırmızısı, kubbenin alemi, ters dönmüş Neretva'nın* üzerinde. Uzun saatlere nasıl dayanacağımı bilemedim. İlahi yardım kapıları ardına kadar açıldı. Güneş sıcağını gizledi, bulutlar esenlik diledi saimlere. Sübyanlar sahurlara özenip direkli tuttular oruçlarını. Sonra yetinmeyip bütün gün. Neneler, dedeler yarıştılar bu masum orucu dünyalıkla satın alabilmek için. Ahiretliği Rabbe bırakarak.

Buhari ve Müslim'in müştereken rivayet ettiği bir hadis-i şerifte Peygamberimiz şöyle buyuruyor: "Gerçekten şeytan insanoğlunun kan damarlarında dolaşır. Binaenaleyh açlık ile şeytanın yollarını daraltın."