Teravih namazı hakkında, sekiz miydi, yirmi miydi, sünnet miydi, bidat mıydı tartışmaları yapıladursun özünde o bir ikramdır. Adı üstünde bizi rahatlatır. Uzun süren bir açlığın arkasından nefisler hazların peşine düşmek üzereyken o imdada yetişip ruhu kanatlandırır.

Orucun sayısız faydaları, hikmetleri var. Beden sağlığımıza, ruhumuza, empati yeteneğimizi geliştirerek sosyal dayanışmaya sağladığı katkılar tartışılmaz. Ben bugün size farklı bir yararından söz etmek istiyorum; kendimizi disiplin altına almaya yardım etmesinden.

Yetişme çağlarında çocukları olan dostlarımız Ramazan girerken ne yapsak da çocuklarda bir farkındalık oluştursak ve Ramazan'ı sevdirsek telaşına kapılıyorlar. Bizlere de bu minvalde akıl soruyorlar. 

Ramazan gelir ve dünyanın değerlerini alt üst eder. Geceler gündüz olur, açlık hürmet görür, karnı tok, şen şakrak insanlar hayretle karşılanır. Gezmeyi tozmayı, eğlenip gülmeyi, yiyip içmeyi azaltıp kendini öte dünya işlerine verenler takdir görür. Normal şartlarda "açlıktan nefesi kokmak" acınacak bir durumken şimdi o açlık kokusu "Allah katında misk kokusundan daha değerli" olur.

Bugün sizlerle Feyza Şahin Hanım'ın Ramazan hakkındaki duygularını ifade ettiği bir yazısını özet olarak paylaşacağım. Kendisi çok isabetli bir benzetmeyle Ramazan ayını savaşlarla dolu bir dünyadaki güvenli bölgelere, kendisini de bu bölgede kalmak isteyen bir mülteciye benzetiyor.

Evveli rahmet, ortası mağfiret, sonu cehennemden azad olan Ramazan ne kadar da namazın kıyamına, rükûuna ve secdesine benzer. Ramazan geldiğinde paçalarımızı sıyırıp ibadete sıvandık. Namaza başlarken kıyama durmak gibi. Her inanan kendi halince yaptı bunu. Aynen her namaza duranın kendi haline göre bir kıyama doğruluşu olduğu gibi. Her şeyi kuşatan rahmetin kapısında aç, susuz, uykusuz okumalara, yakarışlara durduk. Rahmetinle kuşat bizi Allah’ım!

Ricamız üzerine Ramazan'a dair duygularını kaleme alan dostlarımızdan biri de sevgili Ayşe Şebnem Yeşilkaya dostumuz. Ramazan mutluluğumuzu kelebeklerin bahar sevincine, hayır ve hizmet coşkumuzu kelebeklerin çiçekten çiceğe uçuşmasına, incelen ruhlarımızı kelebek zarafetine benzetirken ne yazık sonlarına çabucak geliverdiğimiz bu saadet mevsiminin geçiciliğini de kelebeğin kısacık ömrüne kıyas edivermiş. 

Hilali gördüm lacivert gecenin semasında, bayrağın kırmızısı, kubbenin alemi, ters dönmüş Neretva'nın* üzerinde. Uzun saatlere nasıl dayanacağımı bilemedim. İlahi yardım kapıları ardına kadar açıldı. Güneş sıcağını gizledi, bulutlar esenlik diledi saimlere. Sübyanlar sahurlara özenip direkli tuttular oruçlarını. Sonra yetinmeyip bütün gün. Neneler, dedeler yarıştılar bu masum orucu dünyalıkla satın alabilmek için. Ahiretliği Rabbe bırakarak.

Buhari ve Müslim'in müştereken rivayet ettiği bir hadis-i şerifte Peygamberimiz şöyle buyuruyor: "Gerçekten şeytan insanoğlunun kan damarlarında dolaşır. Binaenaleyh açlık ile şeytanın yollarını daraltın."

Bugün size tefsirinde ince felsefi ve psikolojik tahlillere de yer vermesiyle bilinen Elmalılı Hamdi Yazır merhumun oruç konusunda söylediklerinden birkaç alıntı yapmak istiyorum. O öncelikle nefsi emmare ile mücahedenin ancak oruçla mümkün olacağına işaret eder ve insanın fenalıklara olan hırsını teskin etmede hiçbir yöntemin oruç gibi etkili olmadığını belirtir.