Hicret sadece Rasulullah Efendimiz’in Mekke’den Medine’ye teşrifi ile sınırlı bir hadise değildir. Onu sosyal bir gereklilik, epey sıkıntılı bir yerden sıkıntısız bir yere gitme arzusu şeklinde algılarsak Efendimiz’e saygısızlık yapmış oluruz.

Müslümanların hayatlarında hicret, zamanın belli bir sürecinde gerçekleşmiş ve bitmiş tarihsel bir olay değildir. Hicret, idealler ve inançlarla çatışan ve onları baskı altında tutan şartları değiştirme, insanın kendisine yeni imkanlar aramasının...

Beşer, arzuları, hırsları, bencillikleri gibi süflî özelliklerinin çekim alanında yaşayan kişidir. İnsan ise, süflî özelliklerinden kurtularak ulvî özelliklerle donanmaya başlayan kişi.

Fizik dünyadan fizikötesi dünyaya. Mülk âleminden melekût âlemine. Dış dünyadan iç dünyaya. Süflî âlemden ulvî âleme yapılan bir biliş, oluş ve varoluş yolculuğudur hicret.

Sezai Karakoç'un kaleminden bir hicret yazısı: "Hicret Mimarisi"

Hz. Peygamber’in (sav) Mekke’den Medine’ye göç etmesi, sıradan bir vatan değişikliği değil, genelde İslâm tarihinin, genelde de dünya tarihinin en mühim hadiselerinden birisidir. Dolayısıyla bu hadisinin sebep ve neticelerinin bu önemi dikkate alınarak ortaya konulması gerekir. 

İslâm tarihinde “hicret” denince, öncelikle ve genellikle Hz. Peygamber zamanında Mekkeli Müşriklerin baskıları yüzünden ilk Müslümanların önce Habeşistan’a, ardından da Medine’ye göçmeleri akla gelir. Aslına bakılırsa, inançları yüzünden baskıya...

Rasûlullah İkinci Akabe Biatı'ndan sonra ashabına Yesrib'e hicret için izin verdi. Bunun üzerine ilk defa Amir b. Rebia ile hanımı Leyla bint Hasme buraya göç ettiler; daha sonra da diğer sahabeler kafileler halinde Mekke'den ayrılmaya başladılar.

Bütün zamanların en güzel Yağmuru'nu, yağmurların hepsini güzel eyleyen O Rahmet Yağmur'unu, dupduru "reşhalar" mazmununda anlattığı Ondokuzuncu Söz'ünde, Said Nursî, Mekke'yi "mihrab", Medine'yi ise "minber" olarak kodlar.

Hz. Peygamber'in yaşamında farklı inanç bağlılarıyla bir arada yaşama tecrübesi açısından genellikle Medine döneminin ilk yıllarında yürürlüğe konulan ve Medine Vesikası diye adlandırılan belge akla gelir.