Çocuk ile cami arasına duvar örmeyen Allah Rasulü’nün, geleceğin büyüklerini...

“Mescid-i Nebevi, yani peygamber mescidi çocuklara yuvaydı. Rasûllullah secdede, çocuk omuzdaydı, Rasûllullah minberde çocuk mihrabdaydı...

Genel olarak insanlar çocuk sahibi olmak için büyük arzu beslerler. Çünkü bütün canlılarda olduğu gibi her insanda, bu dünyada kendi soyunu devam ettirme konusunda fıtrî bir duygu vardır. Dolayısıyla çocuklara karşı alâka ve sevgi insanın..

O’nun, dönemindeki çocuklarla ve kendi torunlarıyla kimi hatıraları var ki hepimiz için dersler çıkarılması gereken örnekler olarak karşımızda durmaktalar...

Çocuğun, hak-sorumluluk ve özgürlük dengesini öğrenmesi gerekir. Çocuğun eğitimi kaynak yönetimi gibidir. Sevgi de bir kaynaktır. Ve bunun da yönetilmesi gerekir. Sevgiyi bol ve yerinde verdiğiniz zaman, bunun mahrumiyeti en büyük..

Hz. Peygamber’in çocuklara bizim gibi müthiş bir mesafe koyma, otoriteyi bu uzun mesafe ile sağlama gibi bir tavrı yok. Son derece doğal, insani, tabii bir tavır var. O sevgi karşıdaki bütün olumsuzlukları eritiyor..