Arap dilinde süratli ve gizli konuşmak, emretmek, ilham etmek, ima ve işaret etmek, elçi göndermek gibi anlamlara gelen vahy, tefsir ilminde ise, Allah Teâlâ'nın özellikle peygamberlerine ya keyfiyeti bizce bilinmeyen bir tarzda vahyetmesi veya perde arkasından konuşması..

- Hz. Muhammed (sav)'in Parmakları Arasından Suların Akması ve Çoğalması: Abdullah b. Mesud (ra) rivayet ediyor: "Ondan görülen harika halleri biz bereket olarak telakki ederken siz O'nu korkutucu olarak görüyorsunuz. Bir seferde..

Bazı sahih hadislerde nakledildiğine göre; müşriklerden bir grup, bir mucize olarak, ayın iki kısma ayrılmasını, Hz. Muhammed (sav)'den istediler. Hz. Muhammed (sav) de, Rabbine yönelerek niyazda bulundu...

Hz. Peygamber'i tanımak; O'nu kabullenmek, yakınlık hissetmek, örnek almak ve sevmek için vazgeçilmez bir esastır. Tanımadan ne iman etmek, ne sevmek ne de örneklemek söz konusu olur. Tebliğin baş köşesine seçtiğimiz kelam-ı..

Azim; bir işin icrasına ve yerine getirilmesine kalbi kesinlikle bağlamak yahut iradede sabır ve sebat ile maksadı takip ve gayret sarf etmek, ısrarla istemek, yemin etmek, herhangi bir işi yapmaya niyet etmek, sıkı bir şekilde emretmek, zoru..

Şarkiyatçıların Hz. Peygamber hakkındaki görüşleri, aslında onların genelde İslam, özelde Kur'ân ve sünnet ile ilgili görüş ve iddialarının nirengi noktasını oluşturur. Dolayısıyla onların Hz. Peygamber hakkındaki...

Sorumluluk bilinci üzerine bir hadis yorumu...

Dinî eğitim açısından fetret devri olarak isimlendirilebilecek olan 1920-1950'li yılların hadis çalışmaları açısından da çok farklı olmadığı görülmektedir. Ancak Diyanet İşleri Riyaseti, Türk milletinin dinini öğrenebileceği ez-Zebîdî tarafından yapılan Sahîh-i Buhârî ihtisarını tercüme ve şerh ettirerek..

Kütüb-i Sitte, Arapça “kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte” kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır. Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet malzemesini meydana getiren..

Sahife adı ile bilinen hadis kitapları, sahabe yahut tabiun nesli tarafından not olarak yazıya geçirilmiş ve olduğu gibi gelecek nesillere intikal etmiş bulunan küçük çaptaki yazılı hadis vesikalarıdır. Kur'ân-ı Kerim'den sonra İslam'ın ilk yazılı vesikaları olan sahifeler, hadis edebiyatının da ilk mahsulleridir.

On beş asırdır Malezya'dan Orta Asya'ya, Hicaz'dan Fas'a kadar bütün İslam dünyasını sinir sistemi gibi kuşatmış olan hadis rivayet ağı veya isnad zincirleri, bölgeler ve nesiller arası toplumsal bilgi akışını sağlayan ilginç bir sosyal organizasyondur.

Hadis bilginlerinin 1400 yılı aşkın bir sürelik sosyal ağı, geleneksel anlamda, geniş İslam coğrafyasının sayısız bilginlerini içine alan isnad sistemi olarak bilinir. Bu bilginlerin entelektüel uğraşı ise, Hadis ilim(ler)i olarak bilinir. Burada "ilim" (el-'ilm), sistemli bir bilgi birikimine karşılık gelir.

Bilgilerin gelecek nesillere aktarılmasında yazının önemli bir unsur olduğu tartışma götürmez bir gerçektir. Ancak aslına uygun ve güvenilir bir şekilde nakil için bilginin kayda geçirilmesinin tek başına yeterli olmadığı da bir başka gerçektir. Zira geçmişe ait herhangi bir bilginin..

Hadis literatürünün gelişimi şu aşamalarda gerçekleşmiştir: a) Kitâbetü'l-hadîs, sahabe ve erken tabiîn döneminde hadislerin sahife ve cüz denen defterlere yazılması. b) Tedvînu'l-hadîs, dağınık olarak kaydedilmiş malzemenin birinci asrın son çeyreği ve ikinci asrın ilk çeyreğinde bir araya getirilmesi.

Kur'ân-ı Kerim'den sonra İslam'ın ikinci temel kaynağı sünnetin sonraki nesillere doğru ve eksiksiz olarak aktarılması için sahabe ve tabiûnun gösterdiği titizliğe rağmen uydurma rivayetlerin ortaya çıkması, İslam alimlerini bu konuda tedbirler almaya yöneltmiştir.