Dinlemeden, düşünmeden konuşmaya (yani kanaat üretip fikir beyan etmeye) bu kadar meyilli olduğumuz bir zamanın Müslümanları olarak her gün okuyup durduğumuz Kur'ân'ın bizi ne kadar da çok dinlemeye çağırdığını fark ettiniz mi? Burada dinlemekten kasıt fiziksel bir olay olan işitmek değil, içtenlikle kulak verip gereğini samimiyetle yerine getirmektir.
Dinimizin sem' ve taat üzerine kurulu olduğunu gönül rahatlığıyla kabul edebiliyor musunuz, yoksa semavi çağrıyı "işittik ve itaat ettik" diye karşılayabilenler size de "dogmatik" mi görünüyor?
İnsan Rabbinin sözüne neden kulak asmaz?
Cevabı Rabbimiz kendisi veriyor: "Ona ayetlerimiz okunduğu zaman sanki bunları işitmemiş, sanki iki kulağında bir sağırlık varmış gibi büyüklük taslayarak yüz çevirir, işte onu çok acıklı bir azap ile müjdele!" (Lokman/7)
Peki, her şeye gücü yeten Allah sözünü zorla dinletemez mi? Zorla dinletmek fayda eder mi?
Bu sorunun cevabı da yine Rabbimizden: "Ey iman edenler! Allah’a ve Rasûlü’ne itaat edin ve (Kur’ân’ı) dinlediğiniz halde ondan yüz çevirmeyin. İşitmedikleri halde “işittik” diyenler gibi de olmayın. Şüphesiz, yeryüzünde yürüyen canlıların Allah katında en kötüsü, akıllarını kullanmayan (gerçeği görmeyen) sağırlar, dilsizlerdir. Allah, onlarda bir hayır (hakka yöneliş) olduğunu bilseydi, elbette onlara işittirirdi. Onlara işittirseydi dahi mutlaka yine yüz çevirerek dönüp giderlerdi. Ey iman edenler! Size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah’ın ve Rasûlü’nün çağrısına uyun ve bilin ki Allah, kişi ile kalbi arasına girer. Yine bilin ki, O’nun huzurunda toplanacaksınız. Sadece içinizden zulmedenlere erişmekle kalmayacak olan bir azaptan sakının ve bilin ki Allah, azabı çetin olandır." (Enfal/20-25)
Hakk'tan gelene, Hakk'a kulağını ve kalbini tereddütsüz açtığında dininin ve dünyanın baştan sona nasıl değişeceğinin örneği Peygamberimiz’in ashabının kısa sürede yaşadığı büyük değişim ve başarıda gözlemlenir.
Hakk'tan geleni dahi sorgulamayı bir marifet görmek ise insanı "işittik ve itaat ettik" diyemez hale getirir.
