Ölmek ölene bayram, bayramda sevinmek var
Oh ne güzel bayramda tahta ata binmek var
Necip Fazıl
Ölüm düşüncesi insanı karamsar ve depresif mi yapar, yoksa hayatının kalitesini ve verimliliğini mi artırır?
Ölüm korkusunun (ki bu aslında yok olma, hiç olma korkusudur ve insan yaşarken de yok ya da hiç olabilir) insanın en temel korkusu olduğu ve bütün ruhsal sorunlarımızın başında geldiği, daha doğrusu bütün ruhsal sorunların ölüm korkusuyla baş edememekten doğduğu söylenir. Oysa Peygamberimiz’in hadislerine göre ölüm; hayattayken en güzel nasihatçidir, ölüm anı mü'min kul için en yüce dosta kavuşma anıdır.
"Ey huzura kavuşmuş insan! Sen O'ndan hoşnut, O da senden hoşnut olarak Rabbine dön! (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir!" (Fecr/27–30)
Ölümün bize kerih gelmesi aslında ters yüz edilmiş bir tepkidir, çünkü iyice düşünürsek ahirete inanan için kerih olan şey ölmek değil, öldükten sonraki hayatımızı kötü etkileyeceğini bildiğimiz eksik ve kusurlarımızdır. Amelimizin çirkinliğinden rahatsız olup onu ıslah etmeye yöneleceğimize, şeytan dikkatimizi dağıtıyor ve bize ölümü çirkin göstererek boş yere evhamlarla ruhumuzu karartıyor.
Allah ölümü ve hayatı hangimizin güzel davranacağına bakmak için yarattığını söylüyor. “O ki, hanginizin daha güzel davranacağını sınamak için ölümü ve hayati yaratmıştır O, mutlak galiptir, çok bağışlayıcıdır.” (Mülk/2) Hayat bundan fazla bir şey değildir. Gelin görün ki asıl âleme göre tali olan bu sanal dünyada ("İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar" hadisini hatırlayalım) gidişimizin nereye doğru olduğunu bilip ona göre yaşamak yerine bu fani âlem için dahi bir şey ifade etmeyen, tamamen boş işlerle zaman öldürmeyi bile afilli isimlendirmelerle allayıp pulluyoruz.
"Bugün bu dünyadaki son günüm olabilir" düşüncesi herkese inancına göre bir şeyler söyler. Herkes kendi önemsediği şeyler açısından sıralar bu son gününde yapmak istediklerini. Demek ki hayata bakışımız ölüme bakışımızın çıkış yeridir. İşte o sebeple de "Nasıl yaşarsak öyle ölürüz ve nasıl ölürsek öyle diriliriz." Madem öyledir, artıralım iyiliklerimizi...
