Efendimiz (sav)'in karakter ve ahlakına günümüzün revaçta olan kişilik özellikleri açısından bakmaya kalksak sonuç ne olurdu?
Utanma duygusunu kaybetmemiş, hayâlı, edepli bir insanın piyasalardaki değeri nedir bugün? Ya da çok düşünüp az konuşanın, tefekküre, tezekküre, tek başına uzun ibadet saatlerine zaman ayıranın? Sevincini de üzüntüsünü de taşkınlığa kapılmadan ölçülü yaşayanları nasıl karşılıyor toplum?
Peygamberimiz hayatının herhangi bir döneminde bugün bütün çocuklarımıza güçlü kişilik özellikleri olarak dayatılan pervasız popülerlik, yırtıcı bir sosyal girişkenlik, hırslı rekabetçilik özellikleri göstermiş mi?
Peygamber olmadan önce toplumuna liderlik etme yönünde özel çabaları olmuş mu? Yoksa son derece üst düzey bir ahlaka sahip, kendi halinde aile babası saygın bir tüccar olarak tanımlamıyor mu O’nu kitaplar? Hele peygamberlikten önceki son üç yılını neredeyse münzevi diyebileceğimiz bir şekilde geçirmiş olması, O’nu bugün yetişkin bir erkekten beklenen kişilik özellikleri açısından neredeyse kusurlu yapmaz mı?
O’nun bu içe dönük, ince dünyasını bana en iyi anlatan örnek İslam davetinin ilk günlerinde bu işe akrabalarından başlaması gerektiği emredilince ne yapacağını bilememesi ve en yakın destekçisi Hazreti Hatice'nin önerisiyle evinde bir ziyafet tertipleyerek bütün akrabalarını davet etmesi, ama bu davetlerin her defasında söyleyeceğini söylemeye cesaret edemeden gelenlerin dağılmasıdır. En sonunda tüm cesaretini toplayıp söyleyinceye kadar geçen tüm gecelerin her dakikasında neler hissetmiş olabileceğini anlayabiliyor musunuz? (Aslında sadece bu örnek bile O’nun peygamber olmayı kendisinin planlamadığını gösterir.)
Günümüzün önce kişiliği tasarlayıp oluşturma, sonra da pazarın gereklerine göre parlatıp satışa sunma politikaları açısından ne kadar çağdışı bir karakter!
