Hazreti Peygamber’in insanlarla ilişkilerini tarif eden kaynaklar O’nun pek çok özelliği yanında bir de şunu belirtirler sıklıkla:
O (İslam'ın azılı düşmanlarıyla yapılan diplomatik görüşmeler dışında) günlük hayatında ve sahabeleriyle beraberken onlardan biri gibi davranmaya/görünmeye özen gösterirdi. Öyle ki O’nu tanımayan bir yabancı bulunduğu meclise girdiğinde O’nu diğer insanlardan ayırt edemez ve "Hanginiz Muhammed?" diye sorma ihtiyacı hissederdi.
Çok kereler tekrarlanan bu manzara onun sadece meclisteki oturma biçimi olarak değil, giyim-kuşamı, hâl ve hareketleriyle de diğerlerinden ayırt edilemeyecek şekilde davrandığını ve sıra dışı bir görünüşle içinde bulunduğu toplulukta sivrilmediğini ortaya koyuyor.
Ortak işlerin paylaşımında mutlaka O da işin bir kısmını üstlenir, sahabeler ne kadar ısrar etseler de onlar koşuşurken O bir tarafta oturmazdı. Onlarla birlikteyken onlar ne konuşuyorsa O da aynı konuyu konuşur; her zaman gündem belirlemeye kalkışmazdı.
Buna benzer onlarca rivayeti okuduğumdan beri insanlarla birlikteyken sıradan görünen bir yüceliğin ihtişamıyla, herkesten ayrışmaya bilhassa dikkat eden sıradanlığın arasındaki farkı görmeye çalıştım.
Varlıklılar varlıklarını, bilgililer bilgilerini, enteller entelliklerini, makam-mevki sahipleri üstünlüklerini üst-başlarındaki küçük detaylardan konuşmalarında kendilerini ayrıştıracak kelimelerin seçimine kadar her tarafa serpiştirmeyi nasıl da beceriyorlardı. (İşte, tam bu noktada onların bu vurgularını hiç fark etmemiş gibi yaparak kendimce intikam aldığımı itiraf ediyorum.)
Herhangi bir konudaki yücelik bilhassa vurgulanmaya ihtiyaç duymayan, kendiliğinden taşan bir yüceliktir. Konu-komşu, dost-ahbap meclislerinde sürekli farkını fark ettirmek için uğraşanlar Peygamber yolunun sadeliğinden ve bu sadelikten kaynaklanan genişliğinden uzaklaştıkça yollarını zorlaştırmakta ve daraltmakta olduklarını ancak yolun sonunda yalnız başlarına kaldıklarında anlıyorlar.
Hem herkesten farklı olup hem de herkes gibi görünmenin herkes için en faydalı yol olduğunu geç kalmadan görmeyi (ve başarmayı) diliyorum Rabbimden.
